Wspomnienia, ważne momenty - wszystko to chowamy w pamięci i sercu. Osłaniamy przed niepowołanym wzrokiem, bojąc się, że inni, stojący z boku, nie zrozumieją naszych uczuć. Podobnie jest z namiotem pogrzebowym: osłania on bowiem to, co najcenniejsze czyli Zmarłą Osobę w jej ostatniej chwili przed złożeniem do grobu.

Przyzwyczajeni jesteśmy - zwłaszcza starsze pokolenie - do tego, że za organizację pogrzebu odpowiedzialna jest najbliższa rodzina czyli najczęściej współmałżonek, dzieci bądź wnuki albo rodzeństwo. W przypadku rodzin licznych, wielopokoleniowych to niemal naturalna kolej rzeczy. Jednak obecnie model rodziny ulega przeobrażeniom. Te przeobrażenia mają wpływ na codzienne życie, ale także na sprawy ostateczne - takie jak śmierć i pogrzeb.

Współczesne obchody Dnia Wszystkich Świętych są nam powszechnie znane. 1 i 2 listopada odwiedzamy cmentarze, gdzie kładziemy kwiaty i zapalamy znicze, mające być wyrazem naszej pamięci o tych, którzy odeszli. Dzisiaj przyjrzymy się, jak dawniej oddawano cześć zmarłym na ziemiach polskich.